Rechterringvingers en tegoedbonnen

Beste Klantenservice van Siebel Juweliers,

Nee, gemakkelijk te verrassen ben ik niet; wil een vriendin mij vertellen dat ze zwanger is van haar eerste, heb ik al voor zij een slok koffie kan nemen gevraagd of ik de echofoto mag zien. Wil mijn vriend me blij maken met het onverwacht thuis laten bezorgen van eten, valt mijn blik nét op zijn mobiel als het smsje "Uw eten arriveert binnen 10 minuten" van de sushibezorger binnenkomt. Ik ben zelfs zo'n type dat op de voor mij georganiseerde Surpriseparty eerder vanachter de bank tevoorschijn komt dan de gasten.

Ja, natuurlijk was ik best verrast toen mijn fiets in de eerste nacht dat ik in Utrecht woonde werd gejat en dat terwijl ik 'm beter vast had geketend dan Bea haar Groene Draeck. Toen de vader van Kim Kardashian bekend maakte eigenlijk toch liever haar moeder te willen zijn en mijn Spray Tan worteltjes-oranje in plaats van Yolanthe-bruin uitpakte. En ja, ik was ook heel erg verrast toen mijn haar eigenlijk best leuk bleek te zitten nadat ik een meter bier over me heen had gekregen in de kroeg.

Maar déze zag ik echt niet aankomen...

Voor ons 2-jarig jubileum nam mijn vriend mij mee naar een restaurant. Een onvergetelijke ervaring zo bleek. We gingen op de fiets. Mijn cadeau voor hem bungelde in een tas aan mijn stuur. Bij hem bungelde helemaal niets. Althans, niet aan zijn stuur. We snoerden onze fietsen vast aan een boom (op hoop van zegen. Het blijft toch Utrecht hè.) en stapten het restaurant binnen. De verrassingen vlogen me meteen al om de oren; de stoelen waar we op zaten hadden heel esthetisch verantwoord slechts aan één kant een leuning ("doet u ons balanstechnisch dan maar een hálf wijnarrangement in plaats van een hele") én we werden bediend door een jongen die zo uit de stallen van Hugo Boss leek weggelopen.

Ja, het begon goed.

Ik nam steak tartare, hij asperges. Bij het tussengerecht slurpte hij soep en ik oesters. Voordat het derde gerecht op tafel kwam, zette Hugo Boss een tasje van jullie winkel op tafel. Hij knipoogde en liep weer weg om mijn lief en mij ons momentje te gunnen. Welnu, ik bloos nooit, maar ik voelde me binnen 3 seconden de Brandaris van Utrecht. Mijn vriend keek mij vol spanning en met glinsterende ogen aan. De andere gasten bekeken de scène waarin ik met trillende handen het roze lint dat met zorg door jullie was voorzien van sierlijke krullen, van het doosje haalde.

Een witgouden ring. Met een rij witte glimmers erin. Aiiiii.... Oh God. Hoe ga ik dit......???

Maar ik zei: "Oh WOW, wat lief en wat een verrassing!!" En dat meende ik. Ik vond het een fantastische verrassing! Ik schoof de ring om mijn rechterringvinger en liet mijn lief uitleggen hoe hij tot deze keuze was gekomen. Dit maakte de situatie voor een meisje dat blijer wordt van een stuk gevonden slaghout op het strand dan van glimmende voorwerpen die nog niets hebben meegemaakt in het leven, er alleen maar pijnlijker op. Mijn schatje had namelijk speciaal vrij genomen van zijn drukke werk om juwelier na juwelier binnen te stappen en om aan de vingers van wildvreemde verkoopsters in te schatten hoe de ringen mij zouden staan. Én - hier schoot ik vol - hij had heel goed nagedacht over het type ring; er moest namelijk ooit een verlovingsring aangeschoven kunnen worden. Hij overwon na zijn drukke werkdag in zijn schakelbak 4 uur file en reed daarna nog langs Hugo om het tasje af te leveren en af te spreken wanneer hij het op onze tafel zou zetten, om vervolgens in Utrecht wéér een uur in de file te staan zodat hij zich niet meer kon omkleden voor ons etentje. Alleen al deze voorbereiding en moeite die hij had gedaan vond ik goud waard. Geelgoud weliswaar. Door erfstukken van mijn moeder en oma ben ik geelgoud gaan dragen. Wist ie niet.

De schat.

Hugo B. kwam met een karaf wijn langs onze tafel om de gasten achter ons van hun dorst te verlossen. Bij gebrek aan een gat in de grond om doorheen te zakken, wilde ik het bijna uit zijn handen trekken om mijn ongemak te verdrinken. Ik voelde zijn ogen priemen richting mijn ringvinger. Met mijn linkerhand bedekte ik de glimmende ring. Geen goed teken. Dat is he-le-maal geen goed teken. Een vrouw hoort te gillen en iedereen ongevraagd haar ring onder de neus te drukken vergezeld van een verrukt kreetje en te vragen "Mag ik 'm ook omhouden als we gaan zwemmen of skydiven?" Dát hoort een vrouw te doen! We gingen dan ook beiden met de staart tussen de benen en de kop omlaag naar huis. En dat fietst lastig kan ik u vertellen...

Siebel. De ring. De ring is echt prachtig, maar niet mijn ding.

Niet mijn ring.

Mijn vriend weet exáct welke chocolade ik het lekkerst vind, wanneer ik dorst of honger heb, wanneer hij mij met rust moet laten en welke muziek op welk moment wel of niet gedraaid moet worden, maar hij was er in die twee jaar verkering gewoon nog niet achter gekomen dat ik niet van zilver of witgoud ben én niet van glimmers. En dat wordt hem door jullie retourbeleid wel heel erg pijnlijk duidelijk gemaakt. En mij ook;

Wanneer je als verraste vrouw niet blij bent met je gekregen ring, dan krijgt de zeer gulle gever het aankoopbedrag namelijk in tegoedbonnen terug. Dezelfde avond nog scrollen we daarom samen door jullie website: helaas. Niets wat bij mij past. We speuren en speuren in jullie filialen in Rotterdam, Utrecht en ja, zelfs in Bataviastad naar iets van mijn gading. Helaas. Heel veel sieraden die fantastisch zijn voor heel veel dames, maar jammergenoeg niets voor mij. De conclusie is, en ik hoop oprecht dat ik u niet al te pijnlijk kwets; de schitterende producten van Siebel en ik vormen geen goede match. Mijn liefde en ik gelukkig wél. Ik zou dan ook dolgraag samen met hem iets moois uitzoeken wat écht bij mij past.

De bewuste ring is minder vaak gepast dan de ringen in jullie winkel: 2 keer. Een keer in het restaurant en nog één keertje thuis omdat we van ganser harte hoopten dat mijn smaak spontaan zou veranderen. Tevergeefs, zo u begrijpt. Deze mooie ring hoort te schitteren om de vinger van een vrouw die het met trots zal dragen. Net zo trots als ik de hand van mijn lief in de mijne draag.

Zoals jullie zelf zeggen: "Siebel heeft een aanbod voor elke smaak en iedere portemonnee" én: "Wij kunnen op de juiste wijze in jouw wensen en behoeftes voorzien."

Helaas ondersteunen tegoedbonnen deze visie niet in onze situatie en blijk ik een afwijkende smaak te hebben.

Lieve lieve Klantenservice van Siebel, volgende week zijn onze 30 dagen voorbij. Ik hoop toch zo ontzettend dat jullie de hand over de borst willen strijken, waar wellicht een met schitterende stenen ingelegde broche op prijkt, deze gloednieuwe prachtige ring weer zouden willen innemen en in plaats van Siebeltegoedbonnen de centjes van mijn vriend weer zouden kunnen retourneren?

Al is het alleen al voor een paar sessies relatietherapie.