Column: Guilty pleasures

Ik schuifel door het Kruidvat voor wat laatste boodschappen en hoor mijzelf schaamteloos met een oude hit van Lionel Richie meefluiten.

Ik ken ze allemaal, Lionels kneiters.

Sterker nog, ik heb zijn Best Hits verzamel-cd en draai deze wekelijks via mijn dvd-speler.

Guilty pleasures. Iedereen heeft er wel een paar.

Ik hang ervan aan elkaar. Ik besta niet zonder. Ik ben ervan doordrenkt.

De meeste guilty pleasures blijven goed verborgen voor anderen.

Meestal bewust. Je moet er toch niet aan denken dat je verstoten wordt door familie, vrienden en lieftallige partner. Of, in mijn geval, zelfs door barmannen die spontaan beginnen te grinniken wanneer ik, nog ietsje luider na zijn 'WAAAT???', om een zoete witte wijn met ijs vraag.

Of door telefoonverkopers, die over de toonbank rollen van het lachen wanneer ze zien dat mijn telefoonabonnement al twee jaar verlopen is en ik nog steeds met een aftands, plastic, zelf aangeschaft gevaarte rondloop waar hij het bestaan niet eens van wist.

Maar de meeste houd ook ik onder de radar hoor.

Dat ik van Skyradio houd en chocoladepasta of pindakaas uit de pot kan eten, bijvoorbeeld. Dat ik soms naar Utopia zap en liever naar het reisprogramma van Omroep Max met Erica Terpstra kijk, dan naar alle culturele hipheid met Floortje Dessing. Dat ik überhaupt graag naar Omroep Max kijk en al bijna 30 jaar voornamelijk Roosvicee drink, ook. Dat ik net zo snel in spiegelbeeld kan schrijven als normaal en regelmatig met oordopjes en een anti-knarsgebitje in slaap. Dat ik van (recreatief!) wandelen en fietsen houd en gek ben op de herfst. Dat ik alle Amsterdamse medleys en krakers van André Hazes ken en als ik thuiskom het liefst iets ‘gemakkelijks’ aantrek. Dat ik weleens plofkip en uit pakjes, potjes en blikjes eet en altijd met volle tassen bij Action vandaan kom. Dat ik bloedfanatiek een avondje meezing met instrumentale liedjes via Youtube - inclusief riffjes en adlibs – en al voor de tweede keer alle seizoenen van Dexter kijk. Ik ben al 5 keer in 4 jaar naar hetzelfde vakantieoord geweest, (dat is vaker dan ik in een jaar naar mijn veel te dure sportschool ben geweest) en ik houd van midgetgolfen, disco-bowlen en Netflixen. Als ik gestrest ben, kom ik totaal tot rust bij de winkel Dille en Kamille en ik ben verslaafd aan lippenbalsem. In de winter slaap ik gerust met legging en met sokken aan en ik raak opgewonden van woonprogramma’s en woonbladen. Ik kook mijn water ouderwets in een fluitketel en blader bij mijn oma graag de Libelle door. Ik doe mijzelf soms een traditionele Thaise massage, inclusief onverstaanbare giechelende masseuse, cadeau en ik ben verliefd geweest op Prins Eric van de Kleine Zeemeermin. Soms knap ik ’s middags uiltjes en ik maak weleens selfies om te kijken hoe mijn lijf en leden erbij hangen....Over hangend lijf gesproken; door de claustrofobisch smalle paadjes van de drogisterij, via maandverband en tampons, knal ik met mijn mandje tegen een bak vol pepernoten.

PEPERNOTEN.

Het is augustus.

Ik heb mijn slippers nog aan!

BE-LA-CHE-LIJK! Dit is toch niet normaal?!?! Pepernoten in augustus! AUGUS-TUS!

Betrapt kijk ik om mij heen en schuif zorgvuldig een zak van het bruine goud in mijn mandje.