Column: Kliko en kabouters

Het kuiltje in zijn kin, zijn kraaienpootjes, de manier waarop hij discussieert en waarop hij naar je kijkt, de wijze waarop zijn mondhoeken krullen, hoe hij van de bank springt en zijn joggingbroek ophijst, hoe hij jou bij jouw middel pakt in het bijzijn van anderen, zijn geur, zijn handen, zijn stem, de manier waarop hij zijn sigaret vasthoudt en tussen zijn lippen klemt, hoe hij je gezicht vasthoudt tijdens het zoenen…; allemaal behoorlijke turn-ons.

Wij vrouwen worden week van de meest subtiele eigenschappen van de man.

Die kalende kruin, behaarde rug, oren en schouders, dat volslanke buikje en dito achterwerk nemen wij met liefde voor lief. Echt waar! Echter, heren, is het ook niet heel moeilijk om de vrouw voorgoed uit het oog te verliezen. Want ook op het afknappersfront zijn wij gespitst op de allerkleinste signalen. Een greep uit de afknappers, schrijf mee:

sportsokken, sokken met stripfiguren, sokken met gaten, stinkende sokken, rondslingerende sokken, niet matchende sokken, badslippers, AXE-deo of AXE-aftershave, teveel aftershave, (geruite) overhemden met driekwart mouw, een tatoeage van een voetbalclub, te natte zoenen, een spiegelende zonnebril, een accent, te strakke broeken, te korte broeken, spelfouten in zijn Whatsappjes, jeans met een verkeerde wassing, bordeelsluipers, zegelringen, de combinatie bordeelsluipers en zegelring, opensperrende neusvleugels, een te strak aangesnoerde riem (letterlijk en figuurlijk!), klamme zweethandjes, een slechte rijstijl, een hoge stem, een uitgebreide Guus Meeuwis cd-collectie, een slecht verzorgd gebit, een slecht zittend pak, een windjack, een windjack over een slecht zittend pak, een vrouwelijk loopje, vindbare porno op de laptop, de Tinder-app op de telefoon, dode planten in huis, geen planten in huis, nepplanten in huis, drie ongebrande kaarsen op een dienblad (zoooo obvious je moeder…!), een stinkend of agressief huisdier, slechte eetgewoonten, poepen met de deur open; zomaar wat subtiliteiten.

Of ik weleens iemand heb laten lopen om iets uit bovenstaande lijst? En of!

Mijn moeder verklaart me soms voor gek: “Je kunt zo’n leuke vent toch niet laten lopen omdat ie het verkeerde luchtje op heeft?”. Ja mam, dat kan ik dus wel! En na het gesprek dat ik onlangs voerde met een seksuologe, al helemaal. Zij vond het meer dan terecht dat ik mijn laatste date met penetrante AXE-lucht, foute sneakers en irritant lachje liet lopen. Met lichte twijfel en een schuldgevoel, dat dan weer wel. Omdat hij een van de weinige lieve mannen was die ik de afgelopen jaren heb getroffen.

Moest ik hem niet nog een kans geven?

Volgens de seksuologe absoluut NIET. Sorry mam.

Volgens haar draait het allemaal om chemie. Chemistry. De vonk. De kabouters die een feestje bouwen in je buik wanneer je bij elkaar in de buurt bent. Dat statische schokje door je ledematen wanneer je elkaar per ongeluk aanraakt, de (ongeparfurmeerde) lijfgeur die jou doet sidderen…

Eenmaal thuis klonken haar woorden na in mijn gedachten. Ik heb veel mannen meerdere kansen gegeven bij wie ik dit soort dingen niet voelde, maar heb ik weleens iemand laten lopen bij wie ik dit soort lichamelijke sensaties wel heb gevoeld? Ja. Maar niet vaak. Ze zijn dun gezaaid.

Wel liet ik de blonde vrijgezelle adonis uit mijn geboortedorp door mijn vingers glippen. Hij bezorgde mij weke benen en elektrische schokken door mijn lichaam als hij binnen een straal van 10 meter bij mij vandaan stond. En ik bezorgde hem hetzelfde. We hadden het naar elkaar uitgesproken. Maar wanneer ik de ideale-schoonzoon-wensen-en-eisen-lijst erbij pakte, scoorde hij verdomd laag. Dus liet ik hem door mijn vingers glippen…Eeuwig zonde.

Die chemistry, die vonk en die kabouters voel ik op de meest onverwachte momenten. Bij mannen bij wie ik het niet had verwacht. Mannen mét vrouw, maar zónder baan bijvoorbeeld. Ontzettend potentieel ja. Tóch heb ik sinds mijn gesprekje met de seksuologe mijn ideale-schoonzoon-wensen-en-eisen-lijst in de Kliko gegooid en staan al mijn zintuigen op scherp.

Pas maar op.