Column: Kut. Het wordt lente
- mijnsuperleven
- 7 mrt 2015
- 2 minuten om te lezen

Ik sta in de dampende douche en schrijf met mijn wijsvinger de namen van alle mannen met wie ik gezoend heb op het linker douchescherm. Op het rechter schrijf ik de mannen met wie ik ook de lakens heb gedeeld. Links moet ik verdomd klein schrijven wil ik de waslijst er in zijn geheel op krijgen. De bovenste naam begint al uit te lopen, nog voor ik aan de derde naam kan beginnen.
Terwijl het bloedhete water op mijn lijf klettert, kijk ik naar de uitgelopen letters. Ik leun met mijn hoofd en schouders tegen de koude badkamertegels. Het scherm rechts is iets minder vol dan het linker. Mijn gedachten dwalen af naar enkele heren en de bijbehorende ‘avonturen’, of avonduren. Ik besluit hartjes te tekenen achter de mannen op wie ik ook echt verliefd ben geweest. Vier. Vier hartjes.
Slechte score.
Nadat ik mijn linkerhand heb getongzoend - ik kan het nog - draai ik de kraan uit. Met een wisser veeg ik de schermen droog.
Zo.
Het is mooi weer. Begin maart en een graad of 15. De zon schijnt als een malle mijn huis binnen. Ik gooi de ramen tegen elkaar open, open mijn kast en trek iets toepasselijks aan. Ik stoei wat met een krultang voor een nonchalante look en gooi twee lange sjaals over mijn oversized jas. Tevreden kijk ik in de spiegel en schuif als laatste de pilotenzonnebril op mijn neus.
Ik loop richting het park.
Het is fris buiten, maar de zon doet erg haar best.
Horecatijgers spuiten hun terrassen schoon, chihuahua’s zijn ontdaan van hun synthetische jasjes, kinderen likken aan een ijsje. Wielrenners, joggers, moeders met kinderwagens, verliefde en kibbelende stelletjes, einzelgängers, daklozen en drugsverslaafden; heel de stad is buiten en snuift de lente op. Ik zie dat ze blij zijn.
Kut. Het wordt lente.
Het seizoen waarin ik zoveel mogelijk buiten wil zijn, weekendjes weg wil, terrasjes wil pakken, vakanties wil boeken, wil genieten van zwoele avonden, gras onder mijn voeten wil voelen, met de ramen open muziek wil luisteren, wil zoenen, vrolijke bloemen wil kopen, mijn huisje wil restylen, en mijn garderobe ook, onder fris linnen wil slapen, wil dansen, schaterlachen, ijsjes wil eten, wil zingen, buiten wil sporten, wil feesten, autoritjes wil maken met mijn blote voeten op het dashboard, uitgebreid wil koken, picknicken, festivals wil bezoeken, wil zonnen, uit eten wil, wijn wil drinken, wil zwemmen, mijn nagels wil lakken, wil fietsen, wandelen, pootje wil baden, buiten wil eten, van mijn fijne huisje wil genieten.
En van mijn stad.
Maar godnondeju, Niet. Meer. Alleen.
Recente blogposts
Alles weergevenAls moeder voel je je vaak ondergewaardeerd. Je man, je kids, je (jongere, kinderloze) collega’s; niemand lijkt écht te zien welke...
Bolle, de DJ, de Belg, de Krullenbol, de Klootzak, de Lamzak; Nee, je zit niet in een aflevering van ‘Opsporing Verzocht’ met een...
Architecten, kunstenaars, schrijvers, beroepsmuzikanten, sportverslaggevers, journalisten, redacteuren, directeuren, uitvinders,...
Comments